Το φιάσκο της εθνικής οδού Πάτρας-Πύργου
Η ελληνική κυβέρνηση, υπό τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, γιόρτασε πρόσφατα τα «εγκαίνια» του αυτοκινητόδρομου Πάτρας-Πύργου με μεγάλη φανφάρα, ανακηρύσσοντάς το θρίαμβο των υποδομών και διόρθωση αδικιών του παρελθόντος. Ωστόσο, από τον Σεπτέμβριο του 2025, αυτό το λεγόμενο ολοκληρωμένο έργο παραμένει ημιτελές, με περίπου 10 χιλιόμετρα κοντά στην Πάτρα να βρίσκονται ακόμη υπό κατασκευή και να μην αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι τον Νοέμβριο το νωρίτερο. Ενώ αναμφισβήτητα έχει σημειωθεί πρόοδος τους τελευταίους μήνες, η προβολή αυτού ως ολοκληρωμένου επιτεύγματος άξιου εθνικής υπερηφάνειας είναι απλώς παραπλανητική. Δεν πρόκειται για μια ιστορία αποτελεσματικής διακυβέρνησης, αλλά για μια 18χρονη οδύσσεια καθυστερήσεων, κακοδιαχείρισης και άσκοπης απώλειας ζωών σε έναν από τους πιο επικίνδυνους δρόμους της Ελλάδας.
Ας ξεκινήσουμε με τα γεγονότα. Το τμήμα Πάτρα-Πύργος, μέρος του ευρύτερου αυτοκινητόδρομου Ολυμπία Οδός, εκτείνεται σε περίπου 75 χιλιόμετρα και είχε ως στόχο να συνδέσει βασικές περιοχές της Δυτικής Ελλάδας, βελτιώνοντας την ασφάλεια και τους χρόνους μετακίνησης. Η κατασκευή ξεκίνησε ουσιαστικά μόνο μετά από χρόνια καθυστέρησης, με το έργο να μαστίζεται από γραφειοκρατικά εμπόδια, προβλήματα χρηματοδότησης και μια εναλλαγή εργολάβων – οκτώ συνολικά, σύμφωνα με ορισμένες αναφορές. Αυτό που θα έπρεπε να ήταν μια απλή αναβάθμιση υποδομών, μετατράπηκε σε σύμβολο κυβερνητικής ανικανότητας σε πολλαπλές διοικήσεις.
Η παλιά εθνική οδός μεταξύ Πάτρας και Πύργου είναι από καιρό διαβόητη ως μια «αιματοβαμμένη» παγίδα θανάτου, με διψήφιο αριθμό θανάτων να αναφέρεται ετησίως λόγω του ξεπερασμένου σχεδιασμού της και της έντονης κυκλοφορίας. Μόνο μεταξύ 2016 και 2020, 56 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους σε αυτό το τμήμα και άλλοι 25 από το 2021 και μετά – θύματα ενός συστήματος που έδινε προτεραιότητα στους ατελείωτους διαγωνισμούς και τις πολιτικές στάσεις έναντι της δημόσιας ασφάλειας. Αυτά δεν είναι απλώς στατιστικά στοιχεία. Είναι οικογένειες που διαλύθηκαν επειδή οι διαδοχικές κυβερνήσεις δεν μπόρεσαν να συντονιστούν για να κατασκευάσουν έναν σύγχρονο αυτοκινητόδρομο εγκαίρως.
Ας προχωρήσουμε στις 31 Ιουλίου 2025, όταν ο Μητσοτάκης εγκαινίασε ένα τμήμα 65 χιλιομέτρων από τον Πύργο έως τον Αλισσό, κηρύσσοντάς το ένα σημαντικό ορόσημο που μειώνει τους χρόνους ταξιδιού και ενισχύει την ασφάλεια. Σίγουρα, το νέο τμήμα μειώνει το ταξίδι Πάτρα-Πύργο σε περίπου 45 λεπτά και έχει ήδη δει πάνω από 6.000 οχήματα ημερησίως, υποδεικνύοντας κάποια άμεσα οφέλη. Αλλά ας μην αγνοήσουμε το ελέφαντα στο δωμάτιο: τα 75 χιλιόμετρα δεν έχουν ακόμη λειτουργήσει. Το υπόλοιπο τμήμα κοντά στην Πάτρα παραμένει σε εκκρεμότητα, με την ολοκλήρωση να έχει υποσχεθεί έως τον Νοέμβριο του 2025 – μια προθεσμία που έχει ήδη ξεφύγει από τις προηγούμενες προβλέψεις. Αν η ιστορία είναι οδηγός, μην κρατάτε την ανάσα σας. Αυτό το έργο «πλησιάζει στην ολοκλήρωσή του» τουλάχιστον από τον Μάιο του 2025, όταν οι αξιωματούχοι ισχυρίστηκαν ότι είχε ολοκληρωθεί κατά 77%.
Η αφήγηση της κυβέρνησης το παρουσιάζει αυτό ως «διόρθωση μιας αδικίας» εις βάρος της Δυτικής Ελλάδας, με τον Μητσοτάκη να δείχνει με το δάχτυλο τις προηγούμενες κυβερνήσεις για το χάος. Δικαίως – η προηγούμενη κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε την αρχική προσφορά και την διέσπασε σε αναποτελεσματικά κομμάτια, οδηγώντας σε «χαμένα πέντε χρόνια». Αλλά η Νέα Δημοκρατία δεν είναι άμοιρη ευθυνών. Βρίσκεται στην εξουσία από το 2019 και, ενώ έχει επανεκκινήσει το έργο και έχει εξασφαλίσει χρηματοδότηση από την ΕΕ, το γεγονός ότι δεν έχει ακόμη ολοκληρωθεί πλήρως έξι χρόνια αργότερα λέει πολλά. Το να καυχιέται κανείς για μερική επιτυχία, ενώ οι ντόπιοι συνεχίζουν να ακολουθούν ημιτελείς διαδρομές θυμίζει πολιτικό οπορτουνισμό, ειδικά λαμβάνοντας υπόψη τις εκλογές ή τα ποσοστά αποδοχής του κοινού.
Οι φωνές της αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του ΠΑΣΟΚ, ορθώς κατήγγειλαν αυτόν τον πρόωρο γύρο νίκης, κατηγορώντας την κυβέρνηση ότι χρησιμοποιεί το έργο για πολιτικό θέατρο αντί να επικεντρώνεται στην πλήρη υλοποίηση. Και δεν έχουν άδικο. Η κυκλοφορία μπορεί να αυξάνεται στα ανοιχτά τμήματα, αλλά μέχρι να είναι κάθε χιλιόμετρο ασφαλές και έτοιμο για διόδια, αυτό δεν είναι νίκη – είναι ένα έργο σε εξέλιξη που έχει κοστίσει πάρα πολύ σε χρόνο, χρήμα και ανθρώπινες ζωές.
Τελικά, η πρόοδος είναι ευπρόσδεκτη, αλλά δεν είναι άξια καυχησιολογίας όταν έρχεται εις βάρος δεκαετιών παραμέλησης. Η ελληνική κυβέρνηση θα πρέπει να φυλάξει τη σαμπάνια για όταν ολόκληρη η εθνική οδός Πάτρας-Πύργου θα είναι πραγματικά έτοιμη για το κοινό – ούτε λεπτό νωρίτερα. Η Δυτική Ελλάδα αξίζει κάτι καλύτερο από ημίμετρα που μεταμφιέζονται σε θαύματα.
