Του Θοδωρή Γιάνναρου
Έχω την εντύπωση, πως η υπογραφή Προγράμματος “Αμυντικής Συνεργασίας”, την Τετάρτη 15 Μαρτίου 2023, από Ελλάδα και Ισραήλ, επιβεβαιώνει την ήδη στενή στρατιωτική συνεργασία μεταξύ των δύο χωρών και εμβαθύνει περαιτέρω τους ισχυρούς δεσμούς των Ενόπλων Δυνάμεών τους, συμβάλλοντας στην ενίσχυση του ρόλου που διαδραματίζουν τα δύο αυτά κράτη για την εξασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και πέραν αυτής… Αυτήν την εντύπωση είχα, τουλάχιστον μέχρι πρότινος…
Από την άλλη, υπήρξε και επικαιροποίηση αυτής της συνεργασίας, στη συνάντηση του δικού μας ΥΠΑΜ, Νίκου Δένδια με τον ισραηλινό ομόλογό του, Γιοάβ Γκάλαντ, όπου οι δύο υπουργοί επανέλαβαν εμφατικά ότι Ελλάδα και Ισραήλ είναι ενάντια σε κάθε προσπάθεια αλλαγής συνόρων μέσω της χρήσης βίας και λογίζει τον επιθετικό αναθεωρητισμό ως τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε στην περιοχή μας, και μέσω των ισχυρών δεσμών συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών, ενώνονται τα χέρια, εξασφαλίζοντας τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρύτερη περιοχή!
Υποτίθεται επίσης πως η Ελλάδα υπογράφει συμφωνίες αμυντικής συνεργασίας ή ακόμα και αμυντικής συνδρομής με άλλες χώρες, ώστε να θωρακίσει την νόμιμη κυριαρχία της σε περιοχές όπως από το Αιγαίο μέχρι την Κύπρο, ελπίζοντας πως οι χώρες αυτές θα την βοηθήσουν σε περίπτωση ακραίας επιθετικότητας της Τουρκίας εις βάρος της!
Σε κάθε περίπτωση, όταν μια χώρα ελπίζει σε βοήθεια σε περίπτωση πολέμου… σε περιπτώσεις δηλαδή που κινδυνεύσει, εξ’ ίσου πρέπει να είναι διατεθειμένη να συνδράμει τους στενούς συμμάχους της σε περίπτωση που οι ίδιοι κινδυνεύουν -οι αμυντικές συνεργασίες δεν είναι “μονοφαγία”! Σίγουρα το έργο δεν παίζεται… “έλα να με σώσεις, αλλά αν με χρειαστείς εγώ… αλλού θα τυρβάζω!”.
Ποτέ η Ελλάδα δεν είχε και ιδιαίτερη μπέσα με τους συμμάχους και φίλους της! Πάντα προσπαθούσε να ισορροπεί σε περίεργες και μη κατανοητές ισορροπίες, μη και κάποιος της θυμώσει και κληθεί να πληρώσει κάποιο τίμημα, συνήθως ξεχνώντας, πως οι χώρες που διαθέτουν μπέσα και ειλικρινή συναισθήματα ευθύνης, τις θαυμάζουν ακόμα και οι εχθροί τους και ποτέ δεν υπάρχει περίπτωση να χαθούν! Πάντα θα τυγχάνουν σεβασμού και διπλωματικής αποδοχής… και την ώρα που κάποιοι θα νομίζουν πως τις παίζουν, εκείνες θα τους γλεντούν!
Οι κυβερνήσεις σοβαρών και ευυπόληπτων χωρών ακούν μεν αυτά που κάποιοι τους υποδεικνύουν, αλλά από επιλογή κάνουν αυτό που πρέπει να κάνουν… αυτό προς το οποίο τους κατευθύνει η συνείδηση τους, το αίσθημα καθήκοντος και η ενσυναίσθηση που διαθέτουν!
Ωραίο πράγμα η μπέσα των πολιτικών φίλες και φίλοι, αλλά σπάνια στις μέρες μας. Όταν υπάρχει, σου δίνει ένα λόγο να περπατάς με το κεφάλι ψηλά… να συνεχίζεις εκεί που άλλοι σιωπούν και κοιτάνε… άλλοι τον ουρανό μη και βρέξει και άλλοι τη γη μπας και ανοίξει κάποια τρύπα και μπουν μέσα να κρυφτούν…
Δεν έχει φύλο, αλλά μόνο ηθική η ντομπροσύνη. Μπέσα έχει ο άνθρωπος ο ταπεινός αλλά περήφανος. Εκείνος ο σπάνιος που τα καλά που κατορθώνει δεν τα διατυμπανίζει, ούτε κρύβεται… ούτε κοιτά αλλού όταν το καθήκον τον καλεί. Εκείνος που μπορεί ακόμα και να προδώθηκε, μπορεί να έζησε την αχαριστία και την αδικία στο πετσί του, όμως επέλεξε να κάνει αυτό που πρέπει -το καθήκον του. Έχει καθαρό βλέμμα… κάνει αυτό που πρέπει και τραβάει παρακάτω.
Ειδικά ο πολιτικός με μπέσα, κρύβει μια έμφυτη ευγένεια μέσα του. Γνωρίζει καλά τη δύναμη και τις ικανότητές του. Ξέρει τι μπορεί να πετύχει, και επιλέγει να ακολουθήσει το κάλεσμα της συνείδησής του. Επιλέγει να κοιτάει στα μάτια όλα όσα θα μπορούσε να κάνει, και στο τέλος να κάνει εκείνα που δεν θα του στερήσουν τον ύπνο του και τη γαλήνη του και δεν το μετανιώνει… Όλα αυτά που κάνει, αν και μπορεί να μην το επιδιώκει υστερόβουλα, σίγουρα αποτελούν υποθήκες για το μέλλον, που σίγουρα δεν θα πάνε χαμένες!
Μην μπερδεύεστε… Δεν είναι ουδόλως εύκολο να αντιμετωπίσει κάποιος μια κυβέρνηση με μπέσα. Είναι ιδιαίτερα δύσκολο να σταθεί απέναντί της και να αντιπαρατεθεί και αυτό γιατί εκείνη δεν έχει να απολογηθεί για τίποτα. Για ότι έχει κάνει, είναι περήφανη, ακόμα και για κάποια λάθη που διέπραξε. Απλά παίρνει την ευθύνη και χρεώνεται αυτά που της αναλογούν. Δεν έχει σχέση η μπέσα με την ψευτομαγκιά. Η μπέσα, είναι μια ολιστική στάση ζωής με βαρύ αντίτιμο στα διόδια. Σε κάθε περίπτωση όμως, στο τέλος της διαδρομής, σιγουριά εκείνοι που τη διαθέτουν απολαμβάνουν την ωραιότερη θέα.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, τι κάνει η Ελλάδα για το Ισραήλ, εκτός από το να περιμένει βοήθεια στα δικά της δύσκολα; Ακόμα και ο πρωθυπουργός μας ακύρωσε το ταξίδι του στο Ισραήλ… λόγω της… επικινδυνότητας, τη στιγμή που η μισή υφήλιος παρέλασε από το Τελ Αβιβ… αλλά ίσως και να ήταν άμυαλοι οι υψηλοί επισκέπτες και δεν διέθεταν την ελληνική θαρραλέα διορατικότητα! Ποιος ξέρει;
https://www.capital.gr/arthra/3745169/i-ellas-kai-i-anuparkti-mpesa/
