Ποινική επιβολή της εξουσίας και τιμωρία της αμερικανικής ευρηματικότητας
Σε έναν κόσμο όπου η ελευθερία επιλογής θα έπρεπε να κυριαρχεί στον ανοιχτό δρόμο, ο νόμος περί τελών κυκλοφορίας στην Ελλάδα αποτελεί κραυγαλέο παράδειγμα γραφειοκρατικής υπερβολής και λανθασμένης περιβαλλοντικής συμπεριφοράς. Στοχεύοντας συγκεκριμένα σε αυτοκίνητα με κινητήρες άνω των 2300cc, αυτή η δρακόντεια πολιτική δεν πλήττει μόνο τους οδηγούς στο πορτοφόλι – κάνει ενεργές διακρίσεις εις βάρος των στιβαρών, υψηλών επιδόσεων οχημάτων που ενσαρκώνουν την αμερικανική αυτοκινητοβιομηχανική αριστεία. Όπως έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, τα αμερικανικά αυτοκίνητα αντιπροσωπεύουν την κορυφή της καινοτομίας, της δύναμης και της αυτοδυναμίας. Ωστόσο, νόμοι όπως ο ελληνικός υπονομεύουν αυτό το πνεύμα, επιβάλλοντας υπερβολικά τέλη στα ίδια τα μηχανήματα που θα μπορούσαν να αναζωογονήσουν τις οικονομίες και να ενδυναμώσουν τα άτομα. Ήρθε η ώρα να το καταγγείλουμε αυτό για αυτό που είναι: ένας ελαττωματικός, άδικος φόρος που καταπνίγει την ελευθερία και ευνοεί τις ασήμαντες εισαγωγές έναντι των πανίσχυρων αμερικανικών εμβλημάτων.
Κατανοώντας το φιάσκο των τελών κυκλοφορίας στην Ελλάδα
Το ετήσιο σύστημα τελών κυκλοφορίας στην Ελλάδα είναι ένα συνονθύλευμα κυρώσεων που συγκαλύπτονται ως πρόοδος. Για οχήματα που ταξινομήθηκαν πριν από το 2010, ο φόρος υπολογίζεται αποκλειστικά με βάση τον κυβισμό του κινητήρα (σε κυβικά εκατοστά), αυξάνοντας δραματικά καθώς οι κινητήρες μεγαλώνουν. Τα αυτοκίνητα κάτω των 1357cc μπορεί να πληρώνουν ένα μέτριο ποσό 135€, αλλά μόλις περάσετε στην περιοχή των 1929-2357cc, θα έχετε 690€ ετησίως. Αν ξεπεράσετε τα 2358cc στα 3000cc, το ποσό θα φτάσει τα 920€. Πάνω από 4000cc; Ετοιμαστείτε για 1380€ ή περισσότερο. Και αυτό είναι μόνο το βασικό τέλος κυκλοφορίας – προσθέστε τον «φόρο πολυτελείας» για κινητήρες άνω των 1928cc, ο οποίος ανέρχεται στο 5-13% της τεκμαρτής αξίας του οχήματος, και οι ιδιοκτήτες μεγαλύτερων αυτοκινήτων ουσιαστικά πληρώνονται πρόστιμα επειδή τολμούν να οδηγήσουν κάτι σημαντικό.
Για τα νεότερα αυτοκίνητα (μετά το 2010), ο φόρος μετατοπίζεται στις εκπομπές CO2, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές: οι μεγάλοι κινητήρες παράγουν εγγενώς περισσότερες εκπομπές, επομένως το αποτέλεσμα είναι το ίδιο – τιμωρία για την ισχύ. Δεν πρόκειται για προστασία του περιβάλλοντος. Πρόκειται για μια αρπαγή εσόδων που επηρεάζει δυσανάλογα οχήματα όπως τα αμερικανικά SUV και φορτηγά, τα οποία συχνά διαθέτουν κινητήρες πολύ άνω των 2300cc για ρυμούλκηση, απόδοση και αξιοπιστία. Ένα Ford F-150 με τον 5.0L V8 ή το θηρίο των 6.2L ενός Chevrolet Silverado; Θα τους επιβληθούν φόροι που θα μπορούσαν να ξεπεράσουν τα 1000 ευρώ ετησίως, συν επιβαρύνσεις πολυτελείας, καθιστώντας την ιδιοκτησία έναν οικονομικό εφιάλτη στην Ελλάδα.
Αυτός ο νόμος δεν είναι καινούργιος — εξελίσσεται από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 — αλλά το 2025, με τις οικονομικές πιέσεις να αυξάνονται, είναι πιο επαχθής από ποτέ. Υπάρχουν εξαιρέσεις για αυτοκίνητα άνω των 10 ετών ή για άτομα με αναπηρία, αλλά αυτό είναι μια κρύα παρηγοριά για τους ενθουσιώδεις οδηγούς ή τις οικογένειες που χρειάζονται ικανά οχήματα. Γιατί ένας Έλληνας πολίτης να πληρώνει υπερβολικά ακριβά μόνο και μόνο για να οδηγεί ένα αξιόπιστο αμερικανικής κατασκευής φορτηγό για δουλειά ή αναψυχή;
Απηχώντας το όραμα του Τραμπ: Τα αμερικανικά αυτοκίνητα αξίζουν κάτι καλύτερο
Ο Ντόναλντ Τραμπ είναι εδώ και καιρό ένθερμος υποστηρικτής των αμερικανικών αυτοκινήτων, τονίζοντας τον ρόλο τους στην ενίσχυση της εγχώριας παραγωγής και της εθνικής υπερηφάνειας. «Έχουμε πολλά [αμερικανικής κατασκευής αυτοκίνητα]», δήλωσε ο Τραμπ το 2025 εν μέσω συζητήσεων για τους δασμούς, προτρέποντας τους καταναλωτές να «αγοράζουν αμερικανικά» για να αποφύγουν τις ξένες κυρώσεις και να στηρίξουν τις θέσεις εργασίας στις ΗΠΑ. Έχει δίκιο – τα αμερικανικά αυτοκίνητα δεν είναι απλώς οχήματα. Είναι σύμβολα καινοτομίας και ανθεκτικότητας. Από τις γραμμές συναρμολόγησης του Ντιτρόιτ προέρχονται μηχανήματα κατασκευασμένα για τον πραγματικό κόσμο: ισχυροί κινητήρες που χειρίζονται βαριά φορτία, προηγμένη τεχνολογία για ασφάλεια και σχέδια που δίνουν προτεραιότητα στην ελευθερία του οδηγού έναντι της οικο-ορθοδοξίας.
Η πίεση του Τραμπ για δασμούς σε εισαγόμενα οχήματα αντικατοπτρίζει την απογοήτευση με πολιτικές όπως ο φόρος της Ελλάδας. Υποστηρίζει ότι οι άδικοι κανονισμοί στο εξωτερικό καθιστούν «αδύνατο» για τις αμερικανικές εταιρείες να ανταγωνιστούν, αναφέροντας παραδείγματα όπως τα εμπόδια στην αγορά της Ιαπωνίας. Στην Ελλάδα, ο φόρος κυκλοφορίας επιτυγχάνει το ίδιο ύπουλο αποτέλεσμα στο εσωτερικό: αποθαρρύνει τις εισαγωγές αμερικανικών αυτοκινήτων μεγάλου κινητήρα, ευνοώντας μικρότερα ευρωπαϊκά ή ασιατικά μοντέλα που καταναλώνουν καύσιμα αλλά δεν έχουν το θάρρος για απαιτητικές εργασίες. Γιατί να τιμωρηθεί το 6.4L Hemi ενός Dodge Challenger όταν αποτελεί απόδειξη μηχανικής ικανότητας; Η οπτική γωνία του Τραμπ είναι εύστοχη – η προστασία και η προώθηση των αμερικανικών αυτοκινήτων ενισχύει τις οικονομίες, δημιουργεί θέσεις εργασίας και προωθεί την ανεξαρτησία. Ο νόμος της Ελλάδας κάνει το αντίθετο, λειτουργώντας ως de facto δασμός κατά των αμερικανικών εξαγωγών και περιορίζοντας τις επιλογές των καταναλωτών.
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου οι Έλληνες θα μπορούσαν ελεύθερα να εισάγουν και να οδηγούν εμβληματικά αμερικανικά αυτοκίνητα χωρίς φόβο φορολογικών αντιποίνων. Τα κίνητρα του Τραμπ για εγχώρια παραγωγή θα μπορούσαν να εμπνεύσουν παρόμοιες πολιτικές παγκοσμίως, αλλά αντίθετα, η Ελλάδα προσκολλάται σε ένα σύστημα που ανταμείβει τη μετριότητα. Όπως σημείωσε ο Τραμπ στις κριτικές του για τις παγκόσμιες εμπορικές συμφωνίες, «Οι εμπορικές συμφωνίες μειώνουν τους δασμούς στις εισαγωγές αυτοκινήτων από τις ΗΠΑ, αλλά παραμένουν ορισμένα εμπόδια ασφαλείας [και κανονιστικά]». Εδώ, το εμπόδιο είναι δημοσιονομικό, όχι ασφάλειας – σχεδιασμένο καθαρά για την εξαγωγή μετρητών με το πρόσχημα της «πολυτέλειας» ή του ελέγχου των εκπομπών.
Οι ευρύτερες ζημιές: Οικονομική στασιμότητα και χαμένη ελευθερία
Πέρα από την αντιαμερικανική προκατάληψη, αυτός ο φορολογικός νόμος είναι μια καταστροφή σε πολλαπλά μέτωπα. Από οικονομικής άποψης, αποτρέπει τον τουρισμό και τις επιχειρήσεις – γιατί ένας ομογενής ή επισκέπτης να φέρει μαζί του το αξιόπιστο αμερικανικό SUV του όταν θα κοστίσει μια περιουσία για να ταξινομηθεί; Επίσης, παρεμποδίζει τις τοπικές βιομηχανίες όπως η γεωργία ή οι κατασκευές, όπου τα μεγάλα οχήματα είναι απαραίτητα για τη μεταφορά εξοπλισμού. Από περιβαλλοντικής άποψης, το επιχείρημα καταρρέει: οι σύγχρονοι αμερικανικοί κινητήρες είναι καθαρότεροι από ποτέ, με τα υβριδικά και τα τούρμπο να μειώνουν τις εκπομπές ρύπων χωρίς να θυσιάζουν το μέγεθος. Η φορολόγηση με βάση ξεπερασμένες μετρήσεις αγνοεί αυτές τις εξελίξεις.
Κοινωνικά, πρόκειται για ταξικό πόλεμο πάνω σε τροχούς. Μόνο οι πλούσιοι μπορούν να αντέξουν οικονομικά το χτύπημα, μετατρέποντας τα μεγάλα αυτοκίνητα σε σύμβολα κύρους και όχι σε πρακτικές επιλογές. Και ας μην ξεχνάμε την υποκρισία – η Ελλάδα εξαιρεί τους παλαιότερους ρυπαίνοντες από τον φόρο πολυτελείας, ενώ παράλληλα σφυροκοπά τις αποτελεσματικές νέες εισαγωγές. Αυτή δεν είναι προοδευτική πολιτική. είναι οπισθοδρομική ανοησία που περιορίζει την προσωπική ελευθερία. Ο Τραμπ το καταλαβαίνει: «Δεν με νοιάζει καθόλου αν αυξηθούν οι τιμές των [ξένων] αυτοκινήτων», είπε, επειδή η ιεράρχηση της αμερικανικής ισχύος ωφελεί τους πάντες μακροπρόθεσμα.
Μια έκκληση για κατάργηση του φόρου και υιοθέτηση της αμερικανικής ισχύος
Ο νόμος περί τελών κυκλοφορίας στην Ελλάδα για αυτοκίνητα άνω των 2300cc είναι ένα ξεπερασμένο κειμήλιο που αξίζει να καταρριφθεί. Επιβαρύνει άδικα τους οδηγούς, κάνει διακρίσεις εις βάρος ανώτερων αμερικανικών οχημάτων και έρχεται σε αντίθεση με την φιλοκαινοτομική στάση που έχει υποστηρίξει ο Τραμπ. Συμφωνώντας με την άποψη του Τραμπ ότι τα αμερικανικά αυτοκίνητα πρέπει να γιορτάζονται – όχι να τιμωρούνται – μπορούμε να υποστηρίξουμε μεταρρυθμίσεις που προωθούν την επιλογή, να ενισχύουν τις οικονομίες και να τιμούν την αυτοκινητιστική κληρονομιά. Ξεφορτωθείτε τον φόρο, Ελλάδα, και αφήστε τις μηχανές να βρυχώνται. Άλλωστε, σύμφωνα με τα λόγια του Τραμπ, «Έχουμε πολλά» – και ο κόσμος θα ήταν καλύτερα να τα οδηγεί.
